3 czerwca 1979 w Topoli pod Belgradem w wieku 55.lat nagle zmarł jeden z najwybitniejszych polskich poetów, związany z Ostrowcem Świętokrzyskim Tadeusz Kubiak. W naszym mieście spędził okres okupacji, był wtedy uczniem tajnych kompletów Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza oraz żołnierzem Armii Krajowej. W tym czasie zadebiutował w 1943 r. na łamach konspiracyjnego pisma „Jutro Poezji”. M.in. dlatego w 2020 roku został patronem jednej z ostrowieckich ulic (boczna od ul. Zbożowej). Po wojnie studiował filologię polską w Warszawie i Krakowie. Podczas swojego pobytu w Krakowie przyjaźnił się z Wisławą Szymborską. W 1948 roku wrócił do Warszawy. W Polskim Radiu pracował od 1948 roku do śmierci. Był autorem i współtwórcą cyklicznych audycji literackich w Programie Drugim takich jak „Radiowe debiuty poetyckie”, „Tysiąc znaczeń w jednym wierszu”, „Poezja, która pomaga żyć”, „Radiowy kabaret poetycki” oraz wielu słuchowisk. Publikował w czasopismach „Pokolenia” i „Po Prostu”. Napisał także wiele książek dla dzieci i młodzieży. Napisał teksty do ponad czterdziestu piosenek. Do 1956 roku tworzył poematy na cześć władzy i partii, podporządkowując się obowiązującym wtedy normom socjalistycznym. Potem tworzył poezję tradycyjną, na wzór Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, za którego następcę był uznawany. Jednak największe uznanie zdobył jako autor utworów literackich dla dzieci. Pisywał do „Płomyka” i pozostałych innych dziecięcych pism.
