24 marca 1976 r. w Londynie w wieku 67. lat zmarł major Eugeniusz Gedymin Kaszyński „Nurt”, sportowiec-lekkoatleta, cichociemny, dowódca partyzanckich Zgrupowań Armii Krajowej w Górach Świętokrzyskich. Obecnie patron 10. Świętokrzyskiej Brygady Obrony Terytorialnej mającej swoją placówkę również w Ostrowcu Świętokrzyskim (przy ulicy Polnej naprzeciw OBK). Przed drugą wojną światową był nie tylko oficerem 49 Pułku Strzelców Huculskich w Kołomyi, ale również komendantem hufca Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Horodence. Uprawiał rzut dyskiem, oszczepem, skok w dal, skok o tyczce i biegi sprinterskie oraz długodystansowe. Przed wojną wróżono mu wspaniałą karierę reprezentacyjną. Podczas kampanii wrześniowej Eugeniusz Kaszyński walczył w szeregach Batalionu Obrony Narodowej „Stryj” w ramach Armii „Karpaty”. Po przejściu granicy polsko-węgierskiej w połowie września 1939 r. trafił do obozu dla internowanych. Jesienią przedostał się do Francji, gdzie przydzielono go jako dowódcę plutonu do 8 Pułku Piechoty. Po kapitulacji Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do 4 Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej pod dowództwem płk. Stanisława Sosabowskiego, zostając instruktorem w ośrodku spadochronowym. Po przejściu kursu dla komandosów w sierpniu 1942 r. został zaprzysiężony do Armii Krajowej i przybrał pseudonim „Nurt”. Na początku października tego roku jako jeden z legendarnych „cichociemnych” został zrzucony do Polski. Do końca listopada przebywał w Warszawie, gdzie otrzymał przydział do Komendy Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK. Od grudnia 1942 do kwietnia 1943 r. był oficerem technicznym w Związku Odwetu i jednocześnie inspektorem dywersji Kedywu Komendy Okręgu. Odpowiadał za organizowanie patroli dywersyjnych i szkolenie żołnierzy. Latem 1943 r. został zastępcą Jana Piwnika „Ponurego” oraz komendantem Zgrupowania nr 1 w ramach Świętokrzyskich Zgrupowań AK. Jego baza znajdowała się na wzgórzu Wykus koło Wąchocka, a następnie w okolicach Pasma Jeleniowskiego. Po przeniesieniu „Ponurego” na Nowogródczyznę z początkiem stycznia 1944 r. objął dowództwo nad całością Zgrupowań Świętokrzyskich AK. W czasie koncentracji przed akcją „Burza” został dowódcą I batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów AK, a w październiku 1944 r. dowódcą całego pułku. Przeszedł jego cały szlak bojowy, nie odnosząc jednak żadnych spektakularnych sukcesów. „Nurt” dowodził wieloma akcjami i starciami bojowymi do listopada 1944 roku, wcześniej zamierzał ruszyć na Warszawę, aby pomóc w powstaniu. Marsz jednak odwołano, a niedługo później oddział został ostatecznie rozformowany. Po rozwiązaniu AK major Kaszyński wyjechał do Warszawy, a następnie do Krakowa. Latem 1945 r. storsował granicę i przez Czechosłowację dotarł do Niemiec Zachodnich. Wraz ze stacjonującą tam 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową powrócił w październiku 1946 r. do Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie, gdzie ciężko pracował fizycznie. Chory na schizofrenię często przebywał w szpitalach. Zmarł w samotności 49. lat temu. Zgodnie z jego wolą prochy zostały sprowadzone do Polski i 11 czerwca 1994 roku złożone przy kapliczce Matki Bożej Bolesnej na Wykusie. Na zdjęciu mural przedstawiający czterech świętokrzyskich bohaterów z czasów niemieckiej okupacji – Eugeniusza Kaszyńskiego”Nurta” (na dole) oraz Jana Piwnika „Ponurego”, Stanisława Pałaca „Mariańskiego” i Henryka Dobrzańskiego „Hubala”. Mural zdobi fasadę ostrowieckiej siedziby 103 batalionu lekkiej piechoty Świętokrzyskiej Brygady Obrony Terytorialnej im. majora Eugeniusza Kaszyńskiego „Nurta”.
