24 marca 1944 r. dowódca partyzancki Wasyl Wojczenko „Saszko” (w czasach PRL patron Szkoły Podstawowej nr 6 w Ostrowcu Świętokrzyskim przy ulicy Polnej) wymknął się z urządzonej przez Niemców w Denkowie obławy. W walce zastrzelił dwóch hitlerowców, a jednego zranił. Urodzony w 1921 roku patron dawnej ostrowieckiej „szóstki” był oficerem lotnictwa i spadochroniarzem. Latem 1941 r. w pierwszych dniach wojny niemiecko-sowieckiej został ranny i dostał się do niewoli. Trafił do obozu jenieckiego urządzonego przez hitlerowców w budynkach przedwojennego więzienia na Świętym Krzyżu. W listopadzie 1941 r. kapitan Wojczenko zbiegł z transportu i utworzył kilkuosobowy oddział partyzancki operujący w Górach Świętokrzyskich. Następnie wstąpił do utworzonej przez PPR Gwardii Ludowej i został dowódcą oddziału GL im. Mariana Langiewicza. Później (od września do listopada 1943 r.) dowodził oddziałem GL „Sokół”, który 22 października 1943 r. stoczył zwycięską potyczkę pod Zochcinem koło Opatowa zabijając siedmiu Niemców, w tym szefa gestapo w powiecie opatowskim hauptmanna Donata. Czterech okupantów zostało rannych, podczas gdy oddział „Saszki” stracił jednego zabitego. W listopadzie 1943 r. został oficerem operacyjnym sztabu Okręgu VII Gwardii Ludowej, a w lipcu 1944 r. utworzył radziecko-polski oddział partyzancki. Poległ 7 grudnia 1944 r. w walce z oddziałami niemieckimi w lasach starachowickich w pobliżu miejscowości Maziarze.
Poległy w wieku 23-lat czerwonoarmista był kontrowersyjną postacią, zachowały się bowiem liczne świadectwa o gwałtach i grabieżach dokonywanych przez jego partyzantów. Kształtowaniu legendy bohaterskiego dowódcy sprzyjało pochowanie jego szczątków najpierw w Parku Miejskim w pobliżu pomnika Józefa Piłsudskiego, a następnie ekshumowanie ich i przeniesienie na Cmentarz Wojenny przy ulicy Denkowskiej. Tam urządzono mauzoleum, którego centralny punkt stanowił pomnik żołnierzy i partyzantów polskich oraz radzieckich.
