19 maja 1663 r. z Gaju koło Waśniowa do Goleniowych w pobliżu Szczekocin wyprowadził się Wespazjan Kochowski, który był żołnierzem, poetą i kronikarzem oraz twórcą Rzeczypospolitej Waśniowskiej będącej ośrodkiem towarzyskich spotkań i zabaw szlachty ziemi sandomierskiej. Po przeprowadzce do Goleniowych m.in. uczestniczył w rokoszu Lubomirskiego, wspierał najpierw króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego a następnie Jana III Sobieskiego oraz sprawował urzędy podżupnika wielickiego, sędziego skarbowego i generalnego poborcy podatku podymnego. Walczył pod Wiedniem i do końca życia pracował nad „Rocznikami”, na których później opierał się Henryk Sienkiewicz pisząc „Trylogię”. W 1685 r. wydano j największe dzieło Wespazjana Kochowskiego, za jakie uchodzi poemat „Psalmodia polska”. W 1663 roku żegnając się z rodzinnymi stronami napisał m.in: – „A ja na wiosnę szczęście zazdrosne, porzucić te knieje kochane z dusze, koniecznie muszę bez zwrotu nadzieje”. Kochowski uchodzi za prekursora regionalizmu w literaturze polskiej. Jako pierwszy użył sformułowania „świętokrzyska kraina”. Pisał także o ziemi waśniowskiej twierdząc, że to kraina „w chleb zamożysta”, a wspominając legendarną Rzeczpospolitą Waśniowską uważał, że „cokolwiek miała natura swobodnego Waśniowowi dała”. Zmarł 6 czerwca 1700 roku. Wespazjan Kochowski jest patronem ulicy w ostrowieckiej dzielnicy Koszary.
