19 maja 1505 r. istniejąca od XIV wieku wieś 19 maja 1505 od przebywającego wtedy w Radomiu króla Aleksandra Jagiellończyka otrzymała przywilej lokacyjny. Jego odbiorcą był podskarbi Jakub Szydłowiecki (na ilustracji), który pierwszym wójtem Ćmielowa mianował Macieja z Iłży. Królewski przywilej zezwalał na urządzanie w mieście coczwartkowych targów i trzech jarmarków w ciągu roku. Po śmierci Jakuba Szydłowieckiego w 1509 roku, Ćmielów przeszedł chwilowo w ręce jego przyrodniego brata – Mikołaja, a następnie Krzysztofa Szydłowieckiego, kanclerza wielkiego koronnego, który był także właścicielem pobliskiego Opatowa. To właśnie za jego rządów Ćmielów stał się rozwiniętym miastem z piękną rezydencją magnacką powstałą w latach 1519–1531 z rozbudowania XIV-wiecznego zamku Po śmierci kanclerza Szydłowieckiego w 1532 roku dobra ćmielowskie odziedziczyła jego żona Zofia z Targowiska, a po niej jej wnukowie. Uzyskane 520. lat temu prawa miejskie Ćmielów utracił na mocy carskiego ukazu z 1869 r. Odzyskał je dopiero w 1962 roku.
