16 maja 1933 r. w Warszawie w wieku 67. lat zmarł były dyrektor Zakładów Ostrowieckich i światowy pionier nauki organizacji, harmonizacji i kierownictwa pracy profesor Karol Adamiecki. Urodził się 18 marca 1866 roku w Dąbrowie Górniczej. Matka pochodziła ze zubożałej szlacheckiej rodziny, a noszący to samo imię ojciec był sztygarem. W rodzinie Adamieckich było jeszcze pięcioro innych dzieci, Karol miał trzy siostry i dwóch braci. Dzięki pomocy swej ciotki Julii Adamieckiej, która prowadziła prywatną szkołę wyjątkowo utalentowany technicznie chłopiec najpierw ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a następnie studia w Petersburskim Instytucie Technologicznym. Z dyplomem inżyniera w 1881 r. wrócił do rodzinnego miasta i rozpoczął pracę w Hucie Bankowej, najpierw w biurze technicznym, a następnie jako asystent szefa oddziału walcowni. W Dąbrowie Górniczej pracował do 1898 roku, w tym czasie m.in. prowadził badania nad zjawiskiem pękania i zginania walców, dzięki którym carskie Ministerstwo Komunikacji zmieniło warunki techniczne odbioru blach do kotłów parowozowych. W 1899 roku Karol Adamiecki podjął pracę w Zakładach Hutniczych Hartmana i Fabryce Parowozów w Ługańsku na południu Rosji, gdzie piastował stanowisko szefa oddziału walcowni i nadzorował jej modernizację. Po dwóch latach przeniósł się do Jekaterynosławia (obecnie Dniepropietrowsk), tam był dyrektorem technicznym Towarzystwa Akcyjnego Walcowni Rur i Żelaza. Według jego projektu dokonano przebudowy walcowni uniwersalnej i walcowni rur oraz od podstaw wzniesiono nową walcownię blach cienkich.
Zaraz po powrocie do ojczyzny w 1905 roku inżynier Adamiecki objął stanowisko dyrektora Zakładów Hutniczych w Towarzystwie Akcyjnym Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich. Jego pobyt w Klimkiewiczowie i Ostrowcu co prawda nie trwał długo, bo zaledwie rok, ale przypadał na szczególny okres w dziejach ogarniętego rewolucją Imperium Rosyjskiego i stanowiącego jego część Królestwa Polskiego. Tłumione przez carskie władze burzliwe manifestacje uliczne oraz strajki robotników o podłożu zarówno politycznym jak i socjalnym doprowadziły do powstania tzw. Republiki Ostrowieckiej, której głównymi twórcami byli podwładni Karola Adamieckiego z inżynierem Ignacym Boernerem na czele. Pomimo tak skrajnie nie sprzyjających warunków oraz stagnacji w europejskim hutnictwie, Karol Adamiecki w rekordowo krótkim czasie dokonał modernizacji walcowni małej oraz wprowadził pionierskie w skali całej branży nowe zasady pracy w walcowni dużej, w znacznym stopniu zwiększając wydajność i efektywność pracy tych wydziałów. Niedługo po pacyfikacji Republiki Ostrowieckiej i strajku w hucie Karol Adamiecki wyjechał z Ostrowca. W 1907 r. został dyrektorem Zakładów Ceramicznych ,,Korwinów” koło Częstochowy, gdzie wprowadził nowe rozwiązania konstrukcyjne z zakresu budowy pieców ceramicznych. W 1911 roku w Warszawie otworzył własne biuro techniczno-konsultacyjne, współpracujące m.in. z warszawską fabryką maszyn i wagonów Lilpoopa, Raua i Loewensteina oraz Zakładami Stalowymi K. Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim. Po pierwszej wojnie światowej w 1919 r. roku Karol Adamiecki został docentem na Wydziale Budowy Maszyn i Elektrotechniki Politechniki Warszawskiej, gdzie prowadził wykłady z zakresu walcownictwa i kuźnictwa z elementami organizacji pracy zbiorowej. W 1922 r. otrzymał nominację profesorską i objął Katedrę Zasad Organizacji Pracy i Przedsiębiorstw Przemysłowych, którą kierował do końca życia. W 1925 r. powołano go na stanowisko dyrektora Instytutu Naukowej Organizacji, a rok później został prezesem Polskiego Komitetu Naukowej Organizacji. W tym czasie jako światowy pionier nauki organizacji i kierownictwa zyskiwał coraz większy autorytet i uznanie na forum międzynarodowym. Największy rozgłos przyniosła mu koncepcja harmonizacji pracy, nad którą pracował już od 1903 r. W 1929 roku profesor Karol Adamiecki został powołany na stanowisko wiceprezesa Międzynarodowego Komitetu Naukowej Organizacji z siedzibą w Genewie. Zmarł 16 maja 1933 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Imię byłego dyrektora Zakładów Ostrowieckich nosi Akademia Ekonomiczna w Katowicach.
