15 maja 1864 r. w Krakowie w wieku 66. lat zmarł pochodzący z Mychowa koło Ostrowca filozof, poeta i dramatopisarz Ignacy Humnicki. Był synem rotmistrza kawalerii narodowej, uczył się w Słupi, Kielcach i Krakowie (Gimnazjum św. Anny oraz Uniwersytet Jagielloński). Od 1817 roku publikował na łamach”Gazety Krakowskiej”. Jego pierwszy dramat teatralny”Goworek, wojewoda sandomierski, czyli triumf cnoty obywatelskiej. Drama z dziejów polskich w 3 aktach „został wystawiony na scenie rok później. W 1824 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował m.in jako nauczyciel w gimnazjum, później wrócił w rodzinne strony, gdzie zajmował się administrowaniem majątkami ziemskimi (Czajęcice, Tuczępy, Suliszów) . Równocześnie zdobywał sławę jako autor dramatów opartych na motywach historycznych i mitologicznych (m.in. „Edyp”, „Żółkiewski pod Cecorą”,„Haman i Estera”). Na krótko przed śmiercią przeniósł się do Krakowa, gdzie został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Ignacy Humnicki pozostawił po sobie wspomnienia (pisał je do 1839 roku), które były drukowane od 1913 r. w czasopiśmie „Sfinks”.
