13 czerwca 1999 r. podczas mszy odprawionej na Placu Józefa Piłsudskiego ws Warszawie papież św. Jan Paweł II beatyfikował 108. polskich męczenników z czasów drugiej wojny światowej zamordowanych przez Niemców w obozach koncentracyjnych z przyczyny tzw. “odium fidei” czyli nienawiści do wiary. Wśród beatyfikowanych 26-lat temu znaleźli się także dwaj księża związani z Ostrowcem to jest bł. Tadeusz Dulny z Krzczonowic koło Ćmielowa, absolwent ostrowieckiego Gimnazjum i Liceum im. Joachima Chreptowicza oraz bł. Bolesław Strzelecki, który w latach 1918 i 1919 był diakonem i wikariuszem parafii św. Michała Archanioła.
1. Ksiądz Bolesław Strzelecki mało nie przypłacił pobytu nad Kamienną życiem, bowiem zaraził się niosąc pomoc swoim parafianom chorym na tyfus plamisty. Jego krótki pobyt w Ostrowcu upamiętnia tablica w kolegiacie św. Michała Archanioła. Bolesław Strzelecki urodził się 10 czerwca 1896 r. w Poniemuniu na Suwalszczyźnie, zaś wychował w Kuźni koło Jastrzębia w diecezji radomskiej. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu, gdzie uzyskał święcenia kapłańskie 21 grudnia 1918 r. W późniejszych latach ksiądz Strzelecki podczas studiów na Uniwersytecie Warszawskim uzyskał doktorat prawa kanonicznego, następnie był prefektem radomskich szkół i wizytatorem nauki religii oraz spowiednikiem zakonnic. Słynął z niezwykłej aktywności w pracy charytatywnej i społecznej na rzecz ubogich i więźniów. W latach 1935-1940 był rektorem kościoła Św. Trójcy w Radomiu, a w 1940 r. został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu. Do obozu koncentracyjnego trafił za rozdawanie przed kościołem żywności najbiedniejszym parafianom. Aresztowano go 7 stycznia 1941 r. Z radomskiego więzienia Niemcy przewieźli go do Auschwitz 5 kwietnia 1941 r. W obozie głodował, często nic nie jadł, bo żebrał o chleb dla swoich parafian tam przebywających i w końcu zmarł 2 maja 1941 r. w wieku 45. lat.
2. Tadeusz Dulny zmarł 7 sierpnia 1942 r. w przeddzień swoich 28-urodzin w obozie koncentracyjnym w Dachau. Urodził się 8 sierpnia 1914 r. w Krzczonowicach w chłopskiej rodzinie, miał siedmioro rodzeństwa (pięciu braci i dwie siostry). W czerwcu 1935 roku uzyskał świadectwo maturalne w Liceum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu, a jesienią wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Już w czasie działań wojennych we wrześniu 1939 roku stawił się tam po wakacyjnej przerwie w nadziei, że będzie mógł kontynuować naukę. Niestety, podzielił los swoich profesorów i kolegów i 7 listopada 1939 r. został wraz z nimi aresztowany. Do 16 stycznia 1940 r. przebywał w więzieniu we Włocławku, a potem został internowany w klasztorze w Lądzie. Miał możliwość powrotu do Generalnej Guberni, lecz z niej nie skorzystał. Wolał pozostać w warunkach internowania w nadziei, że to przybliża go do upragnionego kapłaństwa. 26 sierpnia 1940 r. został zabrany z Lądu i kilka dni później znalazł się w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Stamtąd 15 grudnia 1940 r. trafił do obozu w Dachau. Należał do zawiązanej w konspiracji kilkudziesięcioosobowej grupy modlitewnej więźniów, której uczestnicy starali się wzajemnie umacniać duchowo przez wspólne modlitwy, medytacje, duchowe kierownictwo i posługę sakramentów. Tadeusz Dulny starał się pomagać w pracy starszym i schorowanym kapłanom, wyręczać ich w zabójczych dla nich obozowych obowiązkach. W sytuacji, gdy wygłodzeni więźniowie często wzajemnie wykradali sobie resztki odłożonego jedzenia, on potrafił oddać słabszym od siebie swoją głodową porcję pożywienia: -„Takim był Tadeusz Dulny, chłopiec któremu słońce patrzyło z oczu” – wspominali nieliczni współwięźniowie, którzy przeżyli pobyt w obozie. Głód i praca ponad siły spowodowały, że zasłabł z wyczerpania. Zaraz po zaniesieniu go do obozowego szpitala zmarł 83. lata temu.
Bolesława Strzeleckiego upamiętnia tablica w ostrowieckiej kolegiacie św. Michała Archanioła, zaś Tadeusza Dulnego epitafium w II Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Chreptowicza przy ulicy Rosłońskiego. Ilustracja – obraz beatyfikacyjny 108. męczenników z czasów II wojny światowej.
