10 kwietnia 1589 r. Król Zygmunt III Waza podpisał akt nobilitacji sandomierskiego lekarza Stanisława Bartolona zwanego Bartholonusem. Cieszącego się wielkim autorytetem medyka do szlacheckiego rodu adoptował podstarości sandomierski Andrzej Malicki z Malic koło Opatowa, który użyczył mu swojego herbu Nałęcz. Stanisław Bartolon był doktorem filozofii Akademii Krakowskiej, studia medyczne odbył we Włoszech. Do Sandomierza przybył prawdopodobnie około 1566 r. Był nadwornym lekarzem króla Zygmunta Augusta, leczył także urodzonego w Ćmielowie księcia Krzysztofa Radziwiłła zwanego „Sierotką”. O jego znakomitej wiedzy i przygotowaniu medycznym głośno było również poza granicami kraju. O beznadziejnie chorych w drugiej połowie XVI wieku powszechnie mówiono – „że już mu i sendomirski doktór nie pomoże”. Lekarz dorobił się majątku na handlu zbożem z własnych folwarków. Był właścicielem spichlerza na Krakowskim Przedmieściu, sadu na gruntach miejskich i gruntu we wsi Gerlachów. Był rajcą sandomierskim w latach 1567-1571. Z jego fundacji powstał w mieście wodociąg zasilany wodą z cysterny na rynku, a Brama Opatowska została zwieńczona renesansową attyką. Stanisław Bartolon zmarł w 1602 roku. Ilustracja poglądowa.
